İnsan evinde bir evcil hayvan beslemez ise o sevginin, o bakışların, o kıvrılıp yayılışların güzelliğini bilemez malesef. Ben çokta kedi sever biri sayılmazdım açıkçası. Evlendim, 1 sene geçti evde bir neşe olsun istedim İran kedilerine bir ilgim vardı çünkü değişik hayvanlardı sürekli onlarla ilgili araştırmalar yapıyordum ne içer ne yer neleri severler diye, ve sonunda bir tane buldum hemen aldım...
İlk eve girdiğimiz gunun üzerinden 2 sene 6 ay geçti ve size guzel kızımız Gingerın bize yaşattıklarını anlatsam şaşıp kalırsınız...
Bazen acaba insan mı bu dediğim zamanlar oluyor. Bazen bana oyle bir bakıyorki sanki ne dediğimi anlıyor, öyle bir seviyorki sanki anne şefkati duyuyor, yada bazen oyle bir opuyorki beni... Kucağıma alıp oyle bir sıkıyorumki onu bir gun iç organları birbirine yapışacak diye korkuyorum. Bu sevgi anlatılmaz birşey, karşılıksız temiz.... Bir bağ var aramızda ben çözemedim, çözebilen varsa anlatsın bana..
Bir kedi hislerini nasıl bu kadar guzel anlatabilir. Nasıl bana ne istediğini vucud diliyle soyleyebilir, sabah gozumu açtığımı anlayıp nasıl koşa koşa yataga çıkıp beni sevebilir, saklambac oynamayı nasıl bu kadar çok isteyebilir, ben nerdeysem uydum gibi evin içinde hiç sıkılmadan nasıl dolanabilir??? Soyleyin bana:))
Her gun ben eve gelecegim zaman beni kapıda bekleyip beni gorunce yere sırt ustu yatıp patilerini havaya diker bu kız seveyim diye onu, çok ilgilenemezssem ki bu az oluyor ve başka işim olursa olur olmadık yerlerde karşıma çıkıp yere bırakır kendini ilgi çekmek için, babasının araba sesini tanıyıp kapıya koşar?!?!, çok kalabalığı sevmez ama bizimle olmak ugruna yanımızda olmayı seçer hep, dışarı çıkarsak beraber bir yere gideceksek korkudan o sarı gozleri kocaman olur ve kafasını çantama saklayabilir, beni her kokladıgında mutlaka yalar annesimi sanıyor beni bilmiyorum?:) ama umuyorum:), bazen keşke konuşsa diyorum içimden ama bunu çok şiddetli hissediyorum ne sölerdi bana, ne isterdi benden diye düşünmekden kendimi alamıyorum:)
Acaba deliriyormuyum????:)
